Şehirsel Düşler Şiiri - Tamer Kaşıkçı

Kimselere diyemedim bu gizli derdimi
bir sabah vakti ardına düşüp
beni düşünmeden uyandıran rüzgarın
şehir şehir aradım yanlızlığımı
döndüğümde elimde kuru bir gül vardı
Şehrin koyu hasreti
ve ben kimselere diyemedim gizli derdimi...

her coğrafyadan bir çiçek koparıp
yapıştırdım narin vücuduma
her iklimin ayrı ayrı sıcağını tutup
biriktirdim titreyen nefesimde
en nadide zümrütü buldum
döndüğümde vermek için
kulesinde oturan kıza
ve iki boğaz arasında
demirli her gemiye
bir bayrak getirdim
başka şehirlerden

ne şiir gibi bir Şehir var
ne de Şehir gibi bir şiir
yar deyip sarıldığım her urbanın içinde
boşluktan yontulma bir iskelet
dost deyip yaslandığım her dağda
mevsim kış
en derin okyanuslara atsam
az gelir Şehirsel düşlerimi
oysa ben kimselere diyemedim bu gizli derdimi...