Şehirli Ve Ağaçlı hikayem Şiiri - Hamdi ...

Şehirli Ve Ağaçlı hikayem

Bu şehirden hicret vaktim geldi...
Taştı bardak son damla ile...
Bu şehirden ardıma bakmadan gideceğim

Şehirlerin de savaşı var
Kabilin elinde taşı...
Şu koca şehrin benimle ve şu ağaçla savaşı...
Dedi sanki gördüğüm yetim.

Dedim o gün:
Şehirlerinde aklı var
Bu şehrin aklı kirli
Bu şehrin gönlü kirli
Bu şehir verem soluyor...
Yesin başını bu şehir
Bulmasın hiç huzur

Şehirlerin de gönlü var
Bu şehrin gönlünde ağaca yer yok
Ağaçlar yeşil bir nur
Yetimler yeşil bir nur der peygamber...
Unutulmuş mu ne peygamber
Dedim

Dedi durdu içimde o gördüğüm yetim:
Şehirlerin de dişleri var
İkimiz mağlubuyuz bu savaşın
Ben ve ağaç

Dedi durdu içimde o gördüğüm yetim:
Şu güzel ağaç yeşil nur
Bu şehir kovuyor ikimizi de…
ikimiz de sokaklardayız...
Ben sokak çocuğu
sen kaldırım ağacı
O yetim konuştu içimde günlerce

Ve susmadı günlerce:o ağaç içimde:
Sen apartman önünden
Ben sokaktan kovuluyoruz ey yetim…
Nasıl ayak direnelim zalimliğine şehrin
Her pencereye bakan dalımı kestiler
Ve bakışları şöyle dedi ağacın:

Kim dikti bu apartmanları
Ben onlardan önce buradaydım
Kuşlarım uçmuşlar ormana
Birkaç küçük dal
Birkaç yaprak kalmışım
Bir değneğe benzettiler beni

Benim bakışlarım ağlıyor...
Dedi durdu yetim gecelerce

Dedim durdum günlerce:
Şehir bu büyüklüğünden utansın
Şehrin de gözleri var
Kör olası gözleri var

İki misafiri çok gördü kendine
Bu şehir bunak
Bu şehir ışık düşmanı
Özlemsiz bir taş bu şehir

Ve dedi yetim
Bu şehir acımasız savaşçı sadece bize ey dost ağaç
Ey dayanağım derdimi dinleyenim
Bu kuşa yuva olan ağaç
Senin gövdende binler yara
Benin gönlümde binler yara...
Şehrin de bakışları ok

Sana ne ağaçtan yetimden denilmesin
Ben şairim ben duyarıım seslerin en gizlisini

Yetim ve ağaç susacak gibi değil içimde