Şehirli Şiiri - Şükrü Enhoş

“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku...” (İki Şehrin Hikayesi’ nden)

Belki de, diye düşünmüştüm
Daha sözcüğünü de kullanarak
Bir rüzgardım, yalayarak geçtim dalları
Yabanıl bir uğultuda bıraktım göz yaşlarını çocukların
Ama erkek çocuklar doğmalıydı daha
Övgüler ve kariyer olmalı hak edişleri
Kızıl kadın rüyalarına yatmalıydılar, ostrojen zengini
Rahibelere saygı duymalı, başları kapalı
Sakinim demiştim de değilmişim, şimdi fark ettim
Fara yakalanmış tavşanlar gibi
Sezdiğim ölümü kutsayan dilber, dudakları esmer
Aynı topraklarda dolaştı siperleri birer birer
Yaşamla başı hoş olmayan adamlar
Hayatın başrolünü hayvanlara oynatıyorlar
Vakit sandırıcıların elinde esir
Zaman makinesi bozulmuş, acemiler gülüyor
Onursuz diyorum nasıl yaşanır
Kuralsız daha mı iyi olur, kumarsız hele, belki
Değişir her şey diyor şarkı, değişir de diyorum
İnanıyor muyum, piyango bileti, kazı kazan
Kazıma, çalış, azı kazan, az olmadan çok olmaz
Didaktiğe düştü dilim, ateşe ataydım
Herkes kadar diri, ya da ölü olaydım

Gerçek diye bir şey yoktur, onlar yorumdur demiş Niçe
Nicedir sahildeyim aleni ve pejmürde, karlar yağıyor üstüme
Güneşe batıyormuşum, hiç bilmesen de
Balkonda bir kadın izlermiş beni özdeyişler okurken
Mallarme şiiri vermeyin berbat etmesin derken

Bitti işte bir şiir daha, bir şair daha öperken, dedim
İlkeli harflerin en mahrem yerlerini yürüttü, hırsızlar
Bir kereden daha bir şeyler olacak, biliyorum, şehirli uyurken