Şehirlerin Sultanı Şiiri - Nurhan Kaya

Yıllar sonra bugün,
Nazım’ın açtığı kapıdan gir İstanbul’a
Orhan Veli’nin kulağıyla duy sesini,
Necip Fazıl’ın o çilekeş kaldırımlarında ilerle,
Hafif bir rüzgar sabah esintisiyle fısıldar kulağına,
Eski zamandan kalma bir İstanbul türküsünü.

Kaç asrı sakladı kim bilir koynunda,
Kimler konakladı Beylerbeyi Sarayında,
Yıldız Sarayında, Çırağan da.
Kaç harem geldi geçti Topkapı’dan.
Fatih Sultan Mehmet’le başladı yeni bir çağ,
Nice Sultanlar oldu sana yar,
Mustafa Kemalle tekrar döndün yurduna,
Yahudi’si, Ermeni’si, Rum’u, Kürdü, Türk’ü,
Yıllarca kardeşçe yaşadık senin bağrında,
Yedi tepeli şehir, kaç nesil daha geçer topraklarından,
Ne tarihin silinir hafızalardan, ne de yaşadıkların.

Şimdi güneşli bir bahar sabahındayız seninle,
Vapur senin içinde, sen vapurun içinde,
Bir martı havalanacak
Gagasında kırmızı bir karanfil,
Beyaz bir çizgi çekecek geçmiş ve geleceğe,
İçinde masallar, şiirler, efsaneler saklı,
Neydi o aşk o sevda,
Neydi vazgeçilmez sevdan, yedi tepeli şehir.
Neydi sendeki esrar, sendeki gizem,
Hangi aşık Çamlıca’dan bakmışta doymuş sana,
Hangi güneş bu kadar ihtişamlı batmış,
Hangi Hilal, bir geceye bu kadar yakışmış.
Hiçbir ressam çizemez sendeki asaleti,
Nerde vardır renklerin böyle ahenkli hali.

Minarelerinden ezan sesleri duyulur,
Evliyalar bekler seni dualarla,
Kız kulesi kalakalmış mavinin tam ortasında,
Gözlerim hayallere dalmış Üsküdar yokuşunda.

Beyoğlu’nda başka bir raks vardır,
Endamından belli,
Ortaköy de farklı bir nakış,
Duruşundan belki.
Emirgan, Bebek, Ulus meydanı,
Gördüğüm her rüya ayrı bir şehir.
Şehirlerin Sultanı, nazlı yar, İstanbul.