Gölge avcısı şehirler…
Güçlülerin mekanları.
Gölgeler; idam edilecek mahkumlar gibi.
Acıların binlerce yıldan tortullaşmasıdır şehirler.
Ölümlere ölüm işleyen yerler.
Gölgeler oynanan oyuncaklar gibi.
Bir gölge bir gölge daha iki ölüm.
Ölü mevsimlerin çiçekleridir gölgeler.
Kışların yetim çocukları.
Sevmemenin yağmura tutulmuş halleri.
Gölgeler değersiz eşyalar gibi.
Çöplüğün vazgeçilmez desenleri.
Şehirler dev makineleridir gölgelerin.
Şehirler kuklayla oynayan kuklacı.
Nefretin bir tohum gibi büyüdüğü yerler.
Evler; şehirlerin dev kazanları.
İçinde ölü ruhları taşıyan yerler.
Ben, sen, biz şehirlerin vahşi gölgeleriyiz.
Ölümle gülen, ölümle beslenen…
Biz gölgeleriz aynı rolü oynayan.
Yapma bebekler gibiyiz.
Yaşama atılmayan adımlarız.
Dışarıda dev bir tabiat…
Ağaçlar, kuşlar, çiçekler…
Kelebekler, börtü böcekler…
Göller, nehirler, dereler…
Aşklar, sevgiler, merhametler...
Şehir ve gölgelerle beslenmeyen yerler…
Mutlulukla yıkar gelen gidenleri.
08.03.2015
Fatih Ataşçi
Kayıt Tarihi : 8.3.2015 12:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsanların içindeki acıyı taşıdığımı göstermek amacıyla bu şiiri yazdım. Sevmenin bile zenginleşme gibi bir içgüdüyle dolup taştığı, iyi insan olmanın hiçbir şey ifade etmediği, vandal anlayışların kol gezdiği, hayatın paradoksların içine sıkıştığı, insanların ihanet çağının gözbebeklerine büründüğü, ırkların üstünlüğü, insanların vahşetlerin karşısındaki sessizliği ve insanların içinde yaşadığı mekanın insanların karakterlerini nasıl silip süpürdüğünü göstermek babında yazdığım naçizane bir şiirdir. Şiir deli gömleğini çıkartıp mutlulukla beslenmenin belki de birinci şartıdır. Mutlulukların kol gezdiği bir dünyanın inşa edilmesi dileğiyle
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!