Şehirler Şiiri - Haydar Gezmiş

Şehirler kalabalık yığın, yığın insanlar,
O kalabalıklarda yalnızlığı oynarlar,
Komşunun ölümünü gazeteden duyarlar,
Arabalarla doldu o güzelim sokaklar.

Medeniyet şehirde köyler boşalır oldu,
İnsanlık şehirlerde bilmem ki neyi buldu,
Kalabalık curcuna işin sefası oldu,
Mutluluk beklenirken sıkıntılarla doldu.

Altındaki komşusu üsttekinden habersiz,
Yalnızlık yazgı oldu tüm insanlık çaresiz,
Çocuklar kreşlerde yetişiyor sevgisiz,
Gelirde uçurum var ekonomi dengesiz.

Binalarla sarılmış şehirlerin çevresi,
Ta uzaklardan gelir sebze ile meyvesi,
Yaşamakla bitmezmiş şehirlinin çilesi,
Heveslenip dururmuş şehre köyün ninesi.

İlim irfan yuvası şehirlerde bulunur,
Arifler olmasa da âlimlerle doludur,
Bazıları şehirde insanların kuludur,
Medeniyet, hürriyet insan için bu mudur?

Büyük, büyük şehirler insanları oyalar,
En ücra köşesine fakirleri koyarlar,
Zengini fakirlerden ayırıyor markalar,
Nefes almak zorlaştı kirleniyor havalar.

03.03.2008
G.O. P./Ankara