Dağların kokusu benliğimde
Nefes alıyorum derin derin
Yaşıyorum ben gönlümce
Kırlar, ovalar, çiçekler benim.
Kah tren düdüğü sessizliği bozuyor
Kah bir kuzu yavrusu koşuyor
Gökyüzü masmavi, gülüyor
Kalmıyor benim gamım kederim.
Çoban kavalları inliyor uzakta
Sürüler su içiyor ırmakta
Köpekler neşe dolu bu sabah ta
Tatlı tatlı gülümsüyor çoban Selim.
Güneş ışıkları parlarkan derede
Kıyıda söğütler eğilmiş yere
Buzağılar gömülmüş çimene
Söyleyin burada hüzünlü kim?
Meltem rüzgarı mı şapkamı uçuran?
Yeşil doğa mı beni çağıran?
Ne arayan var beni ne soran
Gönlümce rahatım, burada sevdiklerim.
Kayıt Tarihi : 26.4.2004 07:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!