Şehirden Manzaralar Şiiri - Turan Işık

Gök kubbenin altına, gök kubbeler dizilmiş
Alın yazısı gibi tek bir elden çizilmiş,
Şu koskoca şehirde manzaralar peş peşe
Sırları yumak gibi, ilmik, ilmik çözülmüş.

Bir tarafta gemiler yarar mavi denizi
Bir tarafta ölümün soğuk, soluk benizi
Yıllardır rızık verir dinlenmeden herkese
Kalır bunca yıl sonra emeğin acı izi.

Balıkçılar çekerken balığı mavi sudan
Habersizdir zavallı gelen sonsuz uykudan
Bir insan ki böylece verirken son nefese
Kurtulamaz kendi de ölümün o çarkından.

Satıcının gür sesi yırtarken kulakları
Boyacının “ abiler parlasın” çığlıkları.
Güvercinler uçarken saçar etrafa neşe
Kanatları üstünde, sonsuz mutlulukları.

Acı düdük sesiyle iskeleden ayrılış
Yalpa vurarak gider, belki de son çırpınış.
Martılar rızık için dalarken şu denize
Hamalın ağzındaki her günkü o haykırış.

Dilenciler açarken avuçları havaya
Verenler alışmıştır söylenen her duaya.
Simitçiler simidi satarak köşe, köşe
Dönerler akşamları o sımsıcak yuvaya.

Günün ilk ışığıyla işine başlayanlar
Koşuşturur ha bire, baylar ile bayanlar.
İnsanların “boşları” o günkü bir telaşla
Acı çığlıklarıyla hayatına kıyarlar.

Akşamları başlıyor göç geri yavaş, yavaş
Bazıları ararlar kendisine arkadaş
Dönünce karşılanır o gün mutlaka eve
Biter bir tebessümle yıllarca süren savaş.

Karanlıklar çökünce güneş yerine fener
Aydınlatır geceyi, uzun süre geceler.
Bazıları dalarken, o gün son uykusuna
Ölümün acısıyla son bir defa gülerler.