Ey gönül kalmamış şehirde vefa
Bulabilsem bir yol şehirden ırak
Asfaltı çamurdan çakılı cefa
Özgürce yürüsem şehirden ırak
Betondan binalar insanı yutmuş
İnsanlar bugünle gönül avutmuş
Buz gibi mezatta yarınlar donmuş
Bir mesken isterim şehirden ırak
Meskenin duvarı damı topraktan
Sütunu kütüğü uzun kavaktan
Samanı karılsın kızıl topraktan
Kerpiçle örülsün şehirden ırak
Bir köy ki sevgiyle demini alsın
Yürekler semaya iştiyak salsın
Herkesin kazanı ocağı yansın
Yüzlerde gül açsın şehirden ırak
Ahali şad olsun hanman içinde
Kimsenin olmasın içinde fitne
Vakitler alsa da ömürden fidye
Mavera bilinsin şehirden ırak
Harmanın havası kardeşlik koksun
Ayrılık gayrılık kökten kaybolsun
Düşmanlık olsa da nefsine olsun
Gönüller hoş olsun şehirden ırak
Çocuklar oynasın kırlarda oyun
Merada otlansın ak kara koyun
Neşesi duyulsun dağlarda toyun
Çiçekler renklensin şehirden ırak
Ormanın içinde yeşil zeminde
Serçeler ötüşsün en tepesinde
Gönüller dinlensin eşref vaktinde
Sohbetler edilsin şehirden ırak
Efrasın parlasın her çeşit rengi
Yeleler rüzgardan alsın ahengi
Şahlanıp timsal-i küheylan gibi
Dörtnala koşsunlar şehirden ırak
06/09/2022
Derdi DercanKayıt Tarihi : 7.9.2022 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vicdan ve merhametten yoksun, tamamen para üzerine kurulmuş şehir hayatının keşmekeşinde ve anlık hazlarla kirlenmiş şehirlinin, kendi türünü yorması ve yorulmuş bir bedenin ruhu da yorması.. Ruhun, belki de iyisiyle kötüsüyle hiç bilmediği bir ortamı, yani köy hayatını arzulamasını anlatmaya çalıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!