Şehirden Bir şiir Şiiri - Metin Keleş

Şehir yağmur görmemiş bir kış geçiriyordu
İçimden seller akıyordu benim…

Bir sevda seliydi bu bendeki aşk
Şehre yazılmış bir şiirdi
Senin adınla başlıyordu her şey
Senin türkünle batıyordu o şehirde güneş
Karanlıklar içinde bir ses sonra
Bıçak gibi bölüyordu ay ışığını
Ve denizler kuduruyordu
Yok, oluyordu evren
Ben sana geç kalmış bir yolcuydum
Sen bana erken uğramış bir tren

Geç uyumuş erken uyanmış sabahlar
Gözlerinle uyanmak gün ışığında
Acıyı tutup ortasından bölmek
Zeytin, peynir, sıcak bir ekmek
Dem tutmuş gözlerinde çay içmek
Ölürcesine sevmek seni
Ölürcesine yaşamak tenini
Yaşamak;
Henüz yeni doğmuş bir çocuk gibi.

O şehirde vurulmuştum gözlerine
Şehirse şiirin içinde
Ve penceremde periler
Sana dair sihirli sözler
Dokunsam yanacaktım
Yandıkça yazacaktım
Yazdıkça
Sana varacaktım
Biliyordum çünkü
Aşkın yolu mayın ve diken
Ben sana geç kalmış bir yolcuydum
Sen bana erken uğramış bir tren

Şehir yağmur görmemiş bir kış geçiriyordu
İçimden seller akıyordu benim
Bir sevda seliydi bu bendeki aşk
Şehre yazılmış bir şiirdi
O şehirde vurulmuştum gözlerine
Şehirse şiirin içinde
Bense hâlâ senden çok uzaklarda
Düşlerde bir kış mevsiminde...