Şehirde Yalnız Şair Şiiri - Niyazi Sakar

Boğazdayım masada bir akvaryum akvaryumda bir balık
Vardı bir boşluk vardı duymuştu bir duyum bir salık
Neydi kendi,Sanatçı mı? belki de halayık
Kendiyle alay eder gibi uçları denizde tahterevalli oynayan onlarca kayık:
''alın ''diyordu bizleri''işte deniz işte biz buraları tümden satlık! ! ''
Masa,Galata köprüsü, sahnede aynı yer
Gece saatları yoksa görenler ne der?

İstiyordum kurtulayım hele bir kavuşayım boğazlara
Boğaza varınca aksam ister aşağıya ister yukarıya
Balıklar gibi kefenlenince sağlıcakla ağlara
Kalsın bu Dünya kalsın yaşayanlara sağlara...

Unuttu şimdiye kadar yazılarını kalmadı tasası
Yazdı son cümlelerini şahittir tahta masası
Şöyle diyordu yazıda:kimine umut dünyası,kimine cennet dünyası
Ey Dünya! sen aslında topluca bir balgam deryası! ! !

Aldı son bir yudum meyden, bir nefes sigara markası farketmezden
Yalnızlık ah hep yalnızlık hemde çaresiz! Neden?
Attı boş kadehi denize akvaryumuda arkasından
Nice kaybettiklerine üzülürken tesbih tesbih ağlamak varken yasından
Düşünemedi hiç ha Galata Köprüsü ha Galata Kulesi
Ve düşünmedi kendini de attı pis- temiz demeyip peşin peşin arkasından...