Şehirde -son- bahar Şiiri - Tahsin Sağlam

Sonbahar gelip oturmuş şehre,
Kaldırımlar sararmış, gün yüzü görmeden,
Mürekkebi bitmiş, yazar kasaların,
Bizim salça pes etmiş, sos olmuş marketlerde...

Sokak şimdi en duygulu anlarında!
Naylon poşetler birikmiş mazgallara,
Egzoz kokuları yükseliyor göklere,
Yüreklerde; gelir-gider dengesi,
Hesaplar… toplamalar, çıkarmalar
‘Masrafsız yaz” kaçıp gitmiş hemen,
Tedirgin bir elbise giymiş bütün şehir,
Beton duvarların içinde gelecek korkusu,
Çabuk bitiyor, günler, haftalar, aylar,
Gün, iki bina arasında güneşin aldığı yol,
Üst üste balkonlarda, anlık, boşluğa uzanan kol,

Bahçelerde görünmüyor ağaçlar,
Kuşatmış her tarafı, ucu sivri parmaklıklar,
Zaferlerini kutluyor, demirden süvariler,
Evlerin içine kaçmış, kurumuş kütükler,
Ne yapsınlar, insandan da demirden de ürktüler.

Aşinayız yeşile, aklımızdan çıkmıyor,
Binlerce trafik lambasında, tabiatın rengi var,
Doğal ne istersen, kendisi yok benzeri var…
Mektebin teneffüsünde binlerce ayak koşar,
Ve ayaklar altında ezilir, betondan parke taşlar.

Firavun ’un yaptırdığı kuleye inat,
Bulutlar alçalmış, çelik duvarlar yükselmiş,
Ağaç yok, ot yok, sap yok, fakat yüzler sararmış,
Güller kokmuyor şehirde,
Toprak kaçıp, gitmiş mezarlıklara,
Ve ne kadar da bağlanmışız dünyadaki kiralıklara…