Gülmeyi unuttum bu koca şehirde.
Karanlıklar bile bir başka karanlık.
Yıldızlar bile mat.
Yeşillik dersen hiç sevmediğim kavak ağacı.
Kendi yetiştirdiğim bi kaç bitki,
Özlemimi bitirmiyor beş on saksı.
Gül fidanlarını dibini eşelemeyi
Otları yolmayı, ellerimin parçalanmsını.
Bu kör olası şehirde ölüyorum.
Yüzümü yıkarken su içmeyi özledim musluklardan.
Oysa ağzımı çalkalamaya tiksiniyorum.
Çim yerine bir metre kaldırım.
Kim yürüyorsa?
Ben şahsen üşeniyorum o yükseltilere çıkmaya.
Balkonda oturmaktan meraklaı melahat gibi oldum
Tek dünyam bir eş(Bir kaç tane daha bulmadım) .
İki çocuk (Allah daha fazlasından saklasın)
Bir kuş (Daha fazlasına bakamıyorum abi) .
Üç balık (Bir onlar eksikti) .
Bir kaç çiçek (Onlardan daha önce bahsetmiştim) .
Yeter artık YA.ŞA.MAK istiyorum
Kayıt Tarihi : 15.11.2001 17:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emine Sumra](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/11/15/sehirde.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!