Şehirde Şiiri - İsmet Can

Ilık rüzgar eser, şehrin gecelerine
Umutlar buz keser, maphus hücrelerine

Yalınayak çocuklar, yatarken sokaklarda
Dansöz göbek atıyor, altın kakmalı konaklarda

Bir yavru mışıl mışıl uyurken anasının kucağında
Bir fahişe müşteri bekliyor, otobüs durağında

Maganda kurşun sıktı havaya, çığlıklar arşa değdi
Yol vermez trafik ambulansa, herkesin kendi derdi

Uzun kuyruk başlamış yine, bankaların önünde
Kredi borcu öder vatandaş, endişe vardır gözünde

Can çekişiyor sokak köpekleri, zehirli ekmekten
Cesetlerini toplayanlar, zevk alıyor gülmekten

Acemi aşık bir demet çiçek uzatıyor, sevdiği kıza
Tatmin olmuyor kız, fazlasını ister gibi kıza kıza

Park bahçıvanı bankları ıslar, yatanları uyandırmak için
Torbasını sallayıp gezer tombalacı, adam kandırmak için

Polis bir adamı yakaladı, yapıştırdı asfaltın üzerine
Dilenciymiş oysa, servet çıktı yırtık elbisesinde

Korku filmi izliyor bir adam, evinin sıcak ocağında
Bir kadın yalnız yaşıyor, korkunun ürkek kucağında

Şehrin üstüne yağıyor yağmur, kendinden geçiyor
Saçaklara sığınmış kuşlar, birikintilerden su içiyor

Sabahın doğuşuna yakın, cemaat namaz kılıyor
Azrail, vadesi dolmuş kanserli bir hastanın canını alıyor

Gün daha başlarken mezarcı, yeni bir mezar kazıyor
Uykusu kaçan bir şair, kalkıp bunları yazıyor