Sehir ve Sen Şiiri - Hüseyin Cayıklı

sevgiler yalandır aslında.saygılar gercek.Asıl olan insandır.sevilmek için sevilmez insan.insanın değeridir karşısındaki sevgili.Bir kadın geçer hayatımdan.Uzak deniz ülkeleri düşünürüm.
Bir kadın vardır hayatımda.hepinizinki gibi.bende sevdim hayatımda sizler gibi.Biraz farklı aslında.benim sevgim yoksuldu kimsesizdi yaşama.yaşam sevgi dolu cocukmus.gözlerinde pırıl prıl çakıl taşları olan.
daha evvelkiler hoyratcaydı.yırattılar beni, boş bir limanda bir kayık gibi yalnız.beni sevdilerde hemde ağlayacak kadar yani benimseyerek paylaşarak...
Paylaşarak diyorum biz seninle iki üç sır paylaşıyoruz.sadece nedir biliyormusun onlar ^biliyorum bende bilmek istemiyorum^.
Evet sevdiğim kadın yazdıkca tukrniyorum, tuketiyorum yasantımızı.Aslında bu kadar karamsar olmak kimseye yakısmıyor bana da yakısmıyor.
Eminim ki sende sevdin; bir yerlerde yarım kaldın.kaç zaman oldu ki kadınım hala yalnızız seninle.sende mi yaralandın yoksa, sendemi unutuldun.Seninde içinde yaraların var mı?
sevgi ve saygıyı bir kenarda bırakıyorum...
yapılması gereken insanlık formulu bir anne şavkatiyle hoşgoruluk...
Sana ne yalnızlıgın hesap soracak ne unutuldugun.sevgilerin hepsi yalandı seni tanıyana kadar.sonra dedim ki.Çok şehir gezdim ben bir kadın sevdim.şehirlerin içinde kayboldum kendimi sende buldum...