Şehir ve Sen Şiiri - Talat Ülker

tut ki bir çiçeksin bu şehirde,
ya bir parkta, dört bir yanın korkuluk,
yahut bir saksıdasın, boynun bükük, rengin soluk…
güneşe yaslanamazsın gülüm,
yağmurda ıslanamazsın…

tut ki bir ağaçsın bu şehirde,
gölgeni sokak lambaları çalmış,
kökünü beton…
çiçeğe duramazsın gülüm,
meyve veremezsin…

tut ki bir sarmaşıksın bu şehirde,
ya bir çelik direktir tırmandığın,
yahut buz gibi beton…
tırmanıp yüceden bakınamazsın gülüm,
kirli ayaklar çiğner yapraklarını, sakınamazsın…

tut ki bir kuşsun bu şehirde,
ya bir kafeste, kanatların yolunmuş,
yahut bir çelik telde bölünmüş çığlıkların…
gönlünce kanat açamazsın gülüm,
süzülüp uçamazsın…

tut ki bir kedisin bu şehirde,
ya bir çöplükte, kirli paslı,
yahut parfüm kokan bir kucakta, süslü püslü…
yollar çelik atlarla dolu koşamazsın gülüm,
beton dağları aşamazsın…

tut ki bir yolcusun bu şehirde,
yükün hasret,
yolun gurbet…
rakibin zamandır, yenemezsin gülüm,
yitiktir mesafelerin dönemezsin…

tut ki bir çocuksun bu şehirde,
ya bir köprü altında, aç susuz,
yahut bir eşya mahşerinde duygusuz…
göklere uçurtma salamazsın gülüm,
nefes alamazsın…

tut ki bir genç kızsın bu şehirde,
ya duygusuz bir koruma çemberinde sımsıkı,
yahut bir atölyede, emeği ve hülyaları çalınmış…
çiçekten taçlar öremezsin gülüm,
pembe düşler göremezsin…

tut ki bir kaçaksın bu şehirde,
ya bir hain namludur peşindeki,
yahut çağa baş kaldıran sevdaların…
gönlün sanıktır, savunamazsın gülüm,
aklın tanıktır, avunamazsın…

tut ki bir âşıksın bu şehirde,
dudağındaki kırılgan cümlecikler
ve emanet tebessümler yüzünde
yolları avcunda düremezsin gülüm
umudun izini süremezsin…

tut ki bir ölüsün bu şehirde,
ya bir yolda, üzerine gazeteler örtülmüş,
ya bir morgda, buz tutmuş bakışların…
ardından kim ağlar, duyamazsın gülüm,
geç kalmış davetlere uyamazsın…

şehir kalabalık, yürekler tenha
burada sevdaya layık olmak zor
ruh eşyaya mahkûm, bedenler sarhoş
esrik umutlara ayık olmak zor

hasılı, bu şehirde yaşamak zordur gülüm
vaktin dardır
ve hükmün yüreğin kadardır
ölüm, madalyasıdır yiğit hayatların
ya da yaftası korkak sürünüşlerin.

mekânın adetidir umutlara dar olmak
zamanın adetidir yüreğe mezar olmak,
gurbetin adetidir dönülmez diyar olmak
var olmak, adam olmak,
şehirde zordur gülüm…