Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum
Bu şehrin ıssız kaldırımlarında
İnsanlar yabancı bana,
Anılar yabancı.
Değişik suretler geçiyor,
Beynimin en ücra köşelerinden,
Yansımalar aynı
Ama yüzler yabancı..
Neden yabancıyım bu şehre bu kadar?
Nerede sevdiklerim,
Nerede anılar?
Özlem kokar bu şehir,
Bu topraklar.
Sensiz hasret kokar,
Renksiz ve yorgun şafaklar..
Cıvıl cıvıl sokaklar,
Kahkahalarla olmuş bütün,
Bir ben yaralıyım,
Bir ben'im hayata küskün..
Hüzünlüdür gecelerim benim,
İncinir titreyen yüreğim
Üşür sensiz bedenim...
İnce bir sızı çalar kapımı
Açsam hasretin girer,
Kapatsam umutlar söner.
Nasıl'da uzağım kendimden şimdi,
Sana yakın olduğum kadar
Karanlık bir şehrin ortasına,
Terkedilmiş,ıssız bir kadın,
Kırık dökük anılar,
Ve..
Paramparça umutlar...
Kayıt Tarihi : 28.8.2010 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kutlarım...
İçini yakan ne varsa yakınına uğramasın...
Bir günlüğüne de olsa rafa kaldır bütün düşünceleri...
Bir yerlerden gülümsüyor hayat...
Umudun hep var olsun...
Zaten olmasa nasıl yaşarız ki...?
Renksiz ve yorgun şafaklar..
kutlarım kalemi, şiir okurken öyle hüzün veriyor ki durup durup düşündürüyor, hayale daldırıyor... hatta şair yazmış diye, bir parça gwerçekliği vardır diye, üzüyor... hüzünlenerek okudum sevgili şair, antolojime ve yüreğime aldım.saygılar ....
TÜM YORUMLAR (27)