Şehir ve İnsan Şiiri - Uğur Tombul

Kalabalık şehirde yalnız kalan insan
Savrulurken ikliminde kaybolmuştur hayatta
Kendini arariken çaresizce bakarken
Aynasında yalnızlık vardır merdiveni çıkarken
Eldeki hüzünleri heybeye doldururken

Kalabalık şehirde yalnız kalan insan
Çalışmaya adarken kendini bedeniyle
Tarifsiz meşgaleyle uğraşırken delice
Anlatırken derdini yorgundur ve sessizce
Tüm yılgınlığı gözlerde belirince

Kalabalık şehirde yalnız kalan insan
Eğreti yolculukta zamanı doldururken
Kayan bir yıldız gibi vakti geçerken
Ömrü son deminde gerçeği farkederken
Her şeyin varlığında bir hiçliği anlarken

Şehirde kalabalık insanda da yalnızlık
Birine cümbüş düşer ışıltılı gecede
Diğeri ona gider hüzünlüyken her gece
Bir med cezir gibi sürer böyle gitmece
Şehirde kalabalık insanda da yalnızlık

UĞUR TOMBUL