Şehir ve İnsan Şiiri - Özkan Karaca

Geçmişin kaba yükü gözü yordu
Yaşamın kırışık yüzü anılarla doldu
Şehrin gri bakışlarından ellerimi yakarak
Kalb sandığımda satırların tozlu resmini yakaladım
Tarihin kuyu boşluğunda sesini araladım

Şehirlerin tarihinde, kaldırımların takibinde
Kimbilir hangi bedenin hamallığını üzerinde taşıdı
Taşlarının dilinde hangi anıların mührü basıldı
Şehir ve insan ayrılmaz an kitaplar
Hayatın beraberliğinde yüreklere yazılır
Kafa sayfasında hatıralarla kazılır

Osmanlı yadiğarı mabetler
Secdelerin ulvi mehtabı yerler
Hatıraların kara perdesi
İşte şu her gördüğünüz tarih sahnesi
Bizlere duvarlarından hüzün fısıltısı okur
İnsanlığın talihinde sokaklar yürek dokur