Şehir ve İnsan Şiiri - Kadir Özdemir

Şehir ve insan

Bir gürültü ki tırmalıyor beyni.
Acaba burası şehir mi?
Sanki bir öğütme makinası.
Örtüyor bütün Haykırışları...
Feryat figan kopan fırtınaları...
Ölüm kokuyor sokakları...
Parfüm kokarken insanları...
Biliyorlar mı acaba? Ölüyor ruhları.
Ölüyor öldürülüyor öldürüyoruz Ruhları...
Duymuyormusunuz feryat figan sesleri...
Nasıl bir zaman nereye bu gidiş ey insan!
Gürültüyle ölümüne tempo tutansın sen..!
Nerden geliyoruz demeden...
Nereye bu gidiş diyemeden...
Mutlulukları maskeli ey insan.
Hadi çıkar maskelerini.
Görünsün gerçek yüzün.
Yada bırak kalsın
Yüzündeki sahte gülüş.
Yarına hasret değilim.
Yarınım yanımda eminim.
Üzüldüğüm şimdi ve bu anım.
Aslında üzülmek ne çare...
Bende insanım.

5Haziran2Bin6
kadir_&_ridak