Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Evet;Deli kuşun kanadını sorma zamanı...
Yine sayfandayım...yine bu güzel şiirini okudum ve yine yorum yazıyorum...sefiyorum şehri hüznünü ve seni...kalemin güzçlü anlatımın gibi...daim olsun olar mı ...sevgiyle kal...
değişik ve çok güçlü kalem ..tebrikler..
şehir alacağım kaldı sokağında
kutlarım
namık cem
yürek kaleme saygıyla tebriklerimletam puan harika dizeler ustanın yazdıgı dizelere başka yazacak söz olmaz dedim listemde
nefis bir anlatım..oldukça etkileyici bir şiir..
hüzünlüydü, buruktu, şair kimbilir neler büyüttü içinde sevdasına hasretine.. umuduna yürüdü buram buram sıcacık duygularla Ankara'nın ayaz gecelerine..
çok güzeldi, kutluyorum sevgili Zeynep..
Merhaba!
Pek akıcı, dokunaklı ve manalı mısralardı.
Kutluyor, bol ilhamlar diliyorum.
100+heybem.
Sevgiyle..
Ankara ikili düşlerde ve soğuk...
Nice karayı ak eden Ankara, nice zemheriyi ağustos eden Ankara...Elbette şairi de aynı yürektedir. Güçlü sesi sevgiyle kutluyorum.
Cemreler havaya, suya, toprağa mı düşer sadece? Zaman zaman yüreğimize de düşmez mi?... Ya hüzünler?... Şehre çöktüğünü sandığımız hüzünler, aslında taşıyamadığımız yüklerin üzerimize çöreklenen ağırlığı değil midir çoğu zaman ?...İşte o zaman, çocukluğumuza sığınırız düşlerimizde. İşte o zaman şehir soğur, yıldızlar söner, uzaklaşır. Düşünüyorum da; dayandığımız asamız, güç aldığımız yaşam kaynağımız sevgi de olmasa... olmasa sevdiklerimiz nasıl kalkar şehre çöken hüzün?...Gücümüz yeter mi kaldırmaya?...Öylesine duygu yığınıydı ki... Kayboldum içinde. Çıkamadım bir türlü canım... Kutladım tüm beğenilerimle. Sevgimdesin...
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta