Şehir ve Deniz Şiiri - Abdi Kadir Birinci

Şehirler kurulur denizden bir ayak öteye
Sonra şehirler yıkılır denizden bir adım içeri.
İskele üstü dalga kıranlar karışır ufka
Kürekçiler yollanır
Eski asırlardan köpek seslerine...
Ve içki evleri dizilir yıkılan taşlar üstüne
Kadın kokuları...
Hamalların şaşkın bakışları arasına
Mavi yüreklilik sızar.
Açlıkla tokluk kardeş olduğundan beri,
Martı çığlıkları duyulur
O nasırlı ellerin üşengeç bedenlerine...
Sırada çocuk uğultuları vardır
Anneler...
Sahilde kurulan şehirlere
Beklenen umutlar karışır
Uzak ama sıcak...
Deniz; bir yelken midir rüzgara
Yada sığınılan düşüncelere
Küçük bir pencere mi?