Şehir ve çocuk Şiiri - İsmail Kocakaplan 2

SEHRİN SOKAKLARI
sokaklarında sehrin güzel bir çocuk vardı
yolumun üstüydü hep görürdüm oynardı
bakınırdım uzaktan çok hayaller kurardı
çimenlerden zümrüt taştan yıldız yaprdı
delice koşuşturur gülücükler sacardı
bir an seyr etmek için dünyaları verirdim
mutluluk bir toprakta nasıl yaşanır derdim
paha biçilmez servetlerdende öteydi
onu böyle rüzgarlarla yarıştıranda neydi
sokaklarında sehrin güzel bir çocuk vardı
yüzünde ay ışıgı güneşler gözlerinde yanardı
görmesem aglardım yaklaşmaksa yakardı
hergün geçtigim yolda durmaksızın oynardı
elindeki çırpıyla dünyaları yıkardı
gün geldi geçtiğim sokaklar bomboş kaldı
yüregim aklıma her dem onu sorardı
bu sokaklardaki güneş peki niye yanmazdı
bir gün cesaret ettim vurdum kapılarına
teyze dedim sizde güzel bir çocuk vardı
yıldızları yarar sonsuzluga koşardı
evet dedi teyze bizde bir çocuk vardı
durmadan koşar hep güler oynardı
lakin emanet idi gerçek sahibi aldı
hamd olsun bize çok şey tattırdı
üzülmek elde degildi bizi biraz aglattı
yüregim boşluklarda aylarca düşündüm
meger dünya boş imiş gizlice yandım söndüm