Şehir ve ben Şiiri - Akif Tütüncü

Doğduğun şehir, imgedir ruhuna.
Bir şehir yaratmalısın, kimliğin içinde.
Senin eserin olsun binaları,
Dile gelmeli kaldırımlar,
Geçmişini anlatmalı.
Bir şehir içinde,
Sen….!
İzlerin derin, Nefes alıyor
İhtiyaç duymaksızın diğer insanlara,
Haritasını çıkarıyor,
Çorak sokaklar,
Kalbinde iz düşümü.
Yavaşlamakta hatıralar.
Şehir….!
Yalnızlıkta karanlık,
Aç Gönüller
Çöp toplamakta,
Mazinin kalıntılarında.
Ucuzdur bu şehirde sevdalar.
Lüks gökdelenlerin arkasında,
Gecekondular harabe.
Eşitlik
Sevdaya dâhil,
Bana olduğu sürece.
Bir şehir..!
Ben,
İnsan,
Şehir,
Ruhumda.
Ruhum,
Yaşamın tarlasını sulamakta.
Bedenim gökdelen,
Kalbim gecekondu, Yıkık
İhtiyaç duymaksızın diğer binalara
Sallanıyor.