Şehir ve Ayrılık Şiiri - Selman Karaduman

Ayrılık çiseliyor avuçlarıma.
Şehir bildik hasretlere gebe.
Bilmem ki kim terk eder bu sefer,
kim göze alır gitmeyi.
Hüzün neresinden vurur bu kez şehri.
Bilmem.

Bugün yıldızlar yorgun belli ki.
Gece sarmaş dolaş karanlıkla.
Rüzgarın hıçkırıkları geliyor kulağıma.
Küsmüş yağmur damlaları bulutlara.
Derken,
bir adam geçiyor sokaktan.
Sokak soğuk.
Yaşlı gözlerle gülümsüyor kaldırımlara.

Güneşe beş var.
Gün utanıyor geceden.
Şehir suskun ve karanlık,
şehir soğuk.
Keder şehre aşık.
Şehrin kalbi sıkışık.
Kapısı vuruluyor şehrin,
şehir dermansız.
Şehir soluksuz.
Hasret kucaklıyor şehri.
Bu kez şehir terk ediyor geceyi.

Ayrılık çiseliyor avuçlarıma.
Karanlık hasret şehre.
Bilmem ki kim dayanır bu gidişe.
Kim göze alır dur diye bilmeyi şehre.
Bilmem.