Şehir Susmuş İlhan İrem Ölmüş

Büyük bir sessizlikle başladı şehir güne
Yaprak kımıldamıyor
Müzikler susmuş
Adım seslerinden başka
Bir de bitmiş plakların iğne cızırtıları
Sadece o kadar ses
Sözler susmuş
Başlar eğik
İçlerinde insanların büyük bir eksiklik
Türlü çeşitli acılar yüreklerde
Olanca ışığı sönmüş yüzlerin
Sevecenliği yitmiş
Konuşsalar kıyamet kopacak belki
Sözleşilmiş bir suskunlukla gözyaşları tutulmuş
Yalanı dolanı her ne varsa kabullenilmiş
Yiten de kalan da ram olmuş buna
Siyahı da beyazı da diğer renklerle beraber
Grilere yenilmiş
Bir anlamı daha kaybolmuş dünyanın
Bugün bir yenisi daha ekleneceği biline biline
Ürkek şaşkın kararsız bakışlarda
Yeni gelecek haberleri duymaya kabarmış kulaklar
Yağmurlar altında kalmış
Sırılsıklam bir yolcu
Güneşten umudunu kesmiş
Tek umudu da güneşmiş
Kara haber gelmiş
Kara gece çökmeden
İlhan İrem ölmüş
Kimse birbirine söyleyememiş
Konuşsalar gözyaşlarından nehirler akacak
Belki de bir daha asla geriye dönülemeyecek
Eğri büğrü sevdaların çocuklarına kaldığı şehrin ayan olacak
İlhan İrem öldü denecek
Işık da sevgi de umudunu yitirecek
Naif bir sesin yittiğine
Şehir de ağlayacak
Dünya dönecek
Ama öylece

Bu ayrılık akşamında sen sustuğuma bakma
Konuşmaya gücüm yok beni anla