Şehir Sokakları Şiiri - Hürmüz Demir Söğüt

Şehir Sokakları
İnsanların karanlığıdır unutma,
Bir günün başlangıcında, yok olanlarda,
Karanlıklar gecenin değildir, şehir sokakların da,
Sevmeyin bu kadar çok karanlığı.
Adım atıp çıkın o zifir zindan karanlıklardan,
Çığlıklarımla kirliliği arındırıp uyandıracağım
Şakağıma dayadığımda ellerimi...
Gece karanlıklarında, şehir sokaklarında,
Başımı dimdik yükarı kaldırmış
Şafakları bembeyaz, sokkları tek, tek dolaşıp,
Bir garip çalacağım kapıları...
Çiçekleri tomurcuklanmış bahar bahçelerinden
Yağmayan yoğmur yerine göz yaşlarımla ıslatıp
Kahkaha atan gün gibi! ..
Mahsumlara, suçsuzlara merhamet etmiş çöller bile.
Şafakta... ruhu kin, nefret le dolu insanlara,
gülün diyeceğim,gülün, görün, ellerimi açıp,
Pırıl, pırıl yeni doğan güneşle birlikte!
Ortasından tam kalbimin..!
Kıyısından koparılmış karadenizin;
Size getireceğim tüm yeşilleri, çiçekleri, güneşi...
Yüreğinin ta ortasından vurulmuş masumlara,
Size... bir tutam gülümseyiş, mutluluk getireceğim;
Bir avuç gözyaşı ve haykırış,
Yaşayan cesur insan gibi karşınıza;
Zülümü, açlığı, silahı, sefaleti hatırlatacağım.
Kör olmuş gözlerinize on numara gözlük,
Tüm yolları, sokakları gözünüze sokacağım.
Nereye kaçarsanız kaçın,
Hangi ulaşılmaz dağa saklanırsanız saklanın,
Mutlaka bir gün sizlere sefaleti şehir sokklarında göreceksiniz.
Ben... siz... biz...ötekiler!
Ey bu karanlık gecelerin,
Şehir eşkiyaları, sırtında vuranklar...
Yarını, yolunu bulamayan kör gözler
Boşu, boşuna yaşanmış bunca hayatların;
Hesabı kime sorulacak ey insanlık..!
Gözünüzdeki pası silip, ayaklarınızdaki zinciri kırıp,
Ellerinize birer süpürge vereceğim
Karanlıklarda silahları, çığlıkları, açlıkları temizlesinler,
Acımasızdır, yıkıp kırandır şehir geceleri,
Gözleriniz görmez lakin sadece eğlenirsiniz...
Bilemem ki... nasıl anlatsam,
Yaş, kirli bulanık sularda boğulmuş,
Kırık pas tutmuş, aynalarda göstermiyor
Silik, kırılmış parım, parça,
Karanlık geceleri değil insanlığın ruhunu da.