Yokluğunun kıyısında durdu
bir süre şehir.
Taşıyla, toprağıyla
kuşuyla, ağacıyla
sevdiğinin göz yaşıyla.
Geldin şehir ölümden döndü.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
