Yokluğunun kıyısında durdu
bir süre şehir.
Taşıyla, toprağıyla
kuşuyla, ağacıyla
sevdiğinin göz yaşıyla.
Geldin şehir ölümden döndü.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
