Şehir Oldun Sen Bana Şiiri - Rasim Yılmaz

Gördüğüm her rüyayı yanında gerçek sandım
Yarama em diledim zehir oldun sen bana.
Rahmet denen kapıda beklemekten usandım
Mevla’m bir damla dedim nehir oldun sen bana.

Anı anda yaşarken düşünmek belki hata
Gülüşünle nasıl da yön vermiştin hayata.
Ben gönüllü neferdim yol almıştım vuslata
Zaman akıp giderken tehir oldun sen bana.

Yürürken bahçesinde birlikte adım adım
Tek seninle cenneti düşlemekti muradım.
Ömür beyhude geçti yıllarca aşk aradım
Bulduğumda kayboldun sihir oldun sen bana.

Gün içinden sızarken nefes kesen tümceler
Dalların kabuğunda yazılıydı heceler.
Kasaba köy dolandı benim gibi niceler
Yağmurunda gezdiğim şehir oldun sen bana.

Uyurken kucağımda mavi renkli umutlar
Ağlayarak ayrıldı gökyüzünden bulutlar.
Ellerimde tutuştu aşka hasret kâğıtlar
Dökülüp mısralara şiir oldun sen bana.
Yağmurunda gezdiğim şehir oldun sen bana.
24 Kasım 2016-11-24