Bugün de yürüyorum, yollar bana aşina.
Yollar adım adım, halim nasıl biliyor.
“Ne olurum? ” derdi yok, çıkamazsam yarına...
Fakat asfalta inat, benim aklım biliyor.
Caddenin iki yanı, sıra sıra hayat var...
Hayata doydum artık, bana ölümden bahset!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta