Şehir insanları...
Hep aynı yüzler,
Gergin bekleyişler,
Mimiksiz çehreler.
Ve her sabah yollarda kaybettiği,
Herhangi bir şeyi ararmış gibi
başı öne eğik yürüyenler...
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bir felsefeciye gőre metaforik anlamda, ‘zamanımızda inşa edilen betonlu duvarlar sanki insanlar arasında aşk elektiriğnin yansımasında engel oluyor’. Bunu izah ederken de, ‘insanların kalplerinde diğer insanlara karşı aşk için ayrılması gereken yerde, rekabet açlığını gideren gőkdelenler inşa etme aşkı bulunmakta’.
duggularınıza yürekten katılıyorum bir hengamenin neyin peşinde oldugunu kendinin bile farkına varmadan yaşayıp gitmek.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta