Şehir insanları...
Hep aynı yüzler,
Gergin bekleyişler,
Mimiksiz çehreler.
Ve her sabah yollarda kaybettiği,
Herhangi bir şeyi ararmış gibi
başı öne eğik yürüyenler...
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Devamını Oku
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Göz yaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,




Bir felsefeciye gőre metaforik anlamda, ‘zamanımızda inşa edilen betonlu duvarlar sanki insanlar arasında aşk elektiriğnin yansımasında engel oluyor’. Bunu izah ederken de, ‘insanların kalplerinde diğer insanlara karşı aşk için ayrılması gereken yerde, rekabet açlığını gideren gőkdelenler inşa etme aşkı bulunmakta’.
duggularınıza yürekten katılıyorum bir hengamenin neyin peşinde oldugunu kendinin bile farkına varmadan yaşayıp gitmek.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta