Şehir İçi Otobüsü Şiiri - Hilal Şahiner

Şehir içi otobüsü
Ve mağrur bir sabah
Çıt yok kimsede
Yalnız bir bebek ağlıyor
Ne yan koltuktaki bakıyor yüzüme
Ne de ayaktaki yolcular.
Soğuk mu durduruyor
Yoksa insanlar mı konuşmak istemiyor bilmem?
Sonunda dayanamıyor şoför
Arabadakiler az canlansın diye
Basıyor teybin paslı düğmesine
Hobbala şoför bey bu da ne?
Ferdi abiyi kim dinler?
Şu sabahın köründe

İnsanlar sağda dur bile demiyor
Basıyorlar düğmeye
Duruyor araba en müsait yerde
Biri ağzını açıp da
Bir kelam ediverse
Herkes bir tuhaf bakıyor yüzüne
Ve bir garip bakılıyor
Otobüse binen herkese
Kimse görmüyor aykta duran baston tutan eli
Sadece herkes yola bakıyor
Suya meydan okur gibi,
Altımızdan kayan yola
Kimse Fatiha okumuyor artık
Yol üstündeki mezarlığa
Ya da kimse ses etmiyor
Bedavacı yolculara
Tek bildiğim;
Derdimiz oturarak ilerlemek
Şehir içine doğru
Hatta hayatın da sonuna doğru
Her şeyin yolunu bulmuşuz
Lakin insan olmanın yolu nerde?
Sadece asık suratlar var bu yerde
Şimdi dön arkadaş
Bak yanındakinin yüzüne
Hiçbir şey yapamazsan bile
Yeter ufacık bir gülümseme
05.02.2008