Şehir I Şiiri - İsmail Fatih Demir

Bir şehir
İçinde grimsi
Sarımtrak binalar
Çoğu yerleri lekelerle bezenmiş.
Sokakları ise boştur
Bazenleri arabalar geçer
Sessizce.
Rahatsızlık vermeden.
Bazenleri bir tramvay gıcırtısı
Veyahut bağıran bir simitçi
Hatta şanslıysanız
Çingene çocukların küfürleri
Çalınıverir kulaklarınıza.
Öyle ki bu şehir
Gözlerinin feri sönmüş
Şakakları hafiften ağarmış
Görüp de geçirmiş
Bir koca çınar gibidir.
Sohbetten pek hazzetmez.
Derdi tasası
Bir ekmek parası.
Mesaisi erkendir
Güneş tepelerin ardından sırıtmadan
Yola koyulmuştur çoktan
Başıboş sokaklar
İlk onunla selamlaşır sabahları
Besmele çekip de
Açar ekmek teknesini.
Bereketli ya da bereketsiz
Hızlı veya yavaş
Usulca kaybolurken güneş
Kepenkler de yavaşça kapanır
Yola düşer koca çınar
Sokaklara gecenin karanlığı değmeden.
Yemekler yenip
Bir de çaylar içilse
Bir ağırlık çöker üzerine
O ulu çınar
Uyuyakalır kanepenin üzerinde.