Şehir Hikayesi Şiiri - Özgür Günsay

Ben yanarım bu şehirde
Küllerimden doğarım ama yanarım
Bıkmışım, usanmışım, ölmüşüm...
Ben daha ne yaşayayım!
Hayatın her kademesinde dibi boyladım
Kalktım etrafıma baktım
Bir tek ben bile kalmamışım
İnsanlar değişmiş, ölüler uyanmış
Uyanık olanlar ölmüş ve sen...
bu şehirden gittin gideli doğmuyor Güneş
Seni anlatıyor kaldırma her bir yağmur tanesi
Kulaklarıma seni anlatır bir deniz kıyısında
Ölüme yaklaşan bu yaşımda
Ben daha önce niye ölmedim diye sorarım bana
Yorulmuştur can verdiğin kahramanın
Maskesi yılların eziciliği ile boyanmış
Hep ayrı bir renk ve Gökkuşağı
Sende doğar Ay'ın sönmüş ışıkları
Şehridir ki loştur, tenhadır
Gece olunca gözler yoldadır
En çok ben beklerim seni
Şimdi gelir şimdi çalar da bekler
Oysa şehir seni yutar hatıralarında
Ölmek istedikçe yaşatır zaman yaşatır dünya
Bu şehir elinden çıkmıştır oysa
Sana asidir sana isyankar
İçimdeki mum her gün gelmen için yanar
Sırf sen yolunu kaybetme diye
Yad eller ile beni birleme
Bu şehirde bilirim kavuşmak olmaz
Yıkılır enkazım da kulakların duymaz.