Mektuplar
Nasıl tanışır insanlar? Bir zamanlar böyle miydi? Dostluklar, arkadaşlıklar... Bir fedakârlık değil miydi mektuplar... Ve bayramlarda, özel günlerde yazılan tebrik kartları. Sen hiç tebrik kartı yazdın mı? Ya da sana hiç hatırlamadığın, beklemediğin birinden bir tebrik kartı geldi mi? Geldiğinde yaşadığın duyguları bir hatırlasana… Damarlarını ılık bir sıcaklık sarar ve mutluluğun bu olduğunu hissedersin…
Beklenen, ama hep geciken mektuplar… Postacıyı köşe başlarında beklemeler… Ve gelen postacının tebessümle gülen yüzü göründüğünde, başını hafiçe sallayarak 'mektubun gelmedi' sözü ile kendine gelmen! Ve ümitlerini bir sonra ki güne bırakman... Beklemek… Ne de zor şeydir! Beklemek, beklenmeye değendir...
Bir zamanlar tanış olduğundan gelen satırlara özlem duyardı insanlar..Ve dostluklar,geldikçe mektuplar pekişirdi...Günler nasıl geçerdi? Ne zor geçerdi...Beklemek de güzeldi.Beklenmek de.Postacı iki tanıyanı birbirine kavuşturan olarak tarihteki yerini çoktan almıştı..
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta