Şehir, Hayat ve Ben Şiiri - Ceyhun Karataş

Kalabalık yollar
Adım adım giderim
Sokaklarda milyonlar
Adım adım giderler
Üstümüzde güneş, ay, feza
Bir türkü tuttururum derinden
Dalar giderim

İlmek ilmek dokunmuş asfaltlar
Binlerce makina üzerinde
Ortasında ben
Dururum
Durmaz hayat peşimden

Kitaplar, deneyler, bilim insanları
Parça parça çözerler de dünyayı
Beni çözebilirler mi?
Veyahut ölümü
Veyahut mutluluk nedir?
Kimyasal bir tepkimeden ibaret mi?

Gezerim sokakları geceleyin
İnsanları, büyük mağazaları, barları
Nedir bu vakitte aradığım?
Aşk mı, içki mi, para mı?
Mutluluğu mu arıyorum şehrin dört bir yanında
Yoksa hayatın anlamını çözmek üzere miyim?

Gece yok artık, gündüz yok
Aşk yok, sevgi yok
Neyim ben şimdi bu çılgınlığın ortasında
Ve neden bu haldeyim
Alışmışken tam da bu çılgınlığa?

Beni yitirdim ben bir akşamüstü
Bana ait ne varsa bırakıp gittiler
Bir bedenim kaldı içindeki hareketle birlikte
Şimdi bu canlı bedene ben diyebilir miyim?

Adımlarım bu şehri
Şehir de muhtemelen adımlıyordur beni
Ama ne şehir benim umrumda
Ne de şehrin ben umrumdayım
Benim umrumdaki nedir?
Ya şehrin ne umrunda?

11 Kasım 2005 00.30, İstanbul