Şehir Fısıltıları Şiiri - Esra Özdemir

I

Söylenmemiş hiç bir şey kalmamalı bu güzden kalma akşam üstünde,
Sevdalar,gidişler,terketmeler ve terkedilişler üstüne...

Ne şehrin yaşanmış anıları diz çöktürsün ruhuma ne de geride bırakılanlar,
Sanılmasın ki gideceğim yer buradan daha güzel ve anlaşılması daha zor,
Hiç yalnızlık çekmemiş şehrin hep yalnızlar durağında konaklayacağım bu gece...

Susup kendimi duyacağım gecenin kuytularında...

II

Seherden hemen önceki en karanlık an bile başa çıkamayacak kendi ruhumun savaşıyla,

An be an sürükleyeceğim siyahın özgür tenine biliş sayfalarımı,
Kimse bilmeyecek niçin kaçtığımı,bir ben biliyor bunu bir de gece,
Bu şehir yaşanmışlığını bitirdi yine gözümde

Çünkü hep kendimi götürüyorum kaçtığım ile (vilayet) ...

III

Ne hayatlar söndürdü bu şehir yeni başlayışlar uğruna, ne bitişler sürdü önümüze yaralarının kapanması için...
Kaçtıkça daha çok girmişiz çilelerden örülü kozasına,
Hem göz nuru olup düşmüş anılar çekmecesine, hem ziyanlarla dolu kuyular doldurmuş yüreğimizde...

Bu şehir yalnızlar kervanına adam feda etmeye kastetmeye hiç doymuyor...

Bu şehir beni yüreğimden vuruyor...

08/02/2006

www.sairlerbirligi.com