Şehir Dar Geliyor Şiiri - Emrullah Bayrak

Günlerim aydınlığa çıkar mı,
Yollarım vuslata uğrar mı,
Senin bittiğin yerde kokun siner mi,
Sokak başlarını tutmuş beni mi bekliyorsun? ..
Güneşin doğmasına ramak kala
Karanlıkları örtün üstüme
Zifiri karanlığın içinde zifirleşiyorum
Tadı kalmadı mevsimlerimin
Acısını çekiyorum yaşadıklarımın
Bir kafesin içine kilitlenmişim
Ufuklardan gelecek sabahları bekliyorum
Hatıraları hazine sandığıma sakladım
Rüyalarını evimin duvarlarıyla süsledim
Güneşin batışını başucuma astım
Gelirsin ümidiyle çok geceler sabahladım
Her defasında mekânların azizliğine uğradım
Kimi zaman bir kuş gibi uçmak istedim
Kimi zaman da,
Odama hapsolan kelebeğin peşine takıldım
Deli divane gibi tavanda dönüyordu
O da benim gibi bir çıkış arıyordu
Çıkış bulamayınca kendini duvarlara vuruyordu
Sana gelen kapılarım açılmadı
Açılan perdelerde puslu güneşi gördüm
Güneşin Ay’a küskünlüğünü hissettim
Yüreğimin kıpırdayan damarlarını soldurdun
Bana sevginin merhametsizliğini yaşattın
Dost bildiklerimi yüzüme çarpıttın
Şehrin darlığını fırsat bilip
Köşe başlarında beni canımdan vurdun