Şehir Akıyor Gözlerimden

Şimdi ümitsizliğin son katından
Seni dinliyorum usul usul
Şehir efsanesi muştular geliyor uzak uzak
Kalabalık olup karışıyorsun insanlara
Kalabalıklaşıp karışıyorsun havaya, toprağa, suya
Kalabalıklara karışıyor içimdeki yağmur
Şehir akıyor gözlerimden

Bu şehirde her şarkının bir hikayesi vardı
En yanık türkünün adı da "yaardı"
Bitmeyen bestemin sözcükleri sanaydı.

Her ünlünün noktası sen
Her cümlenin noktasında seninle
Kul değil kül olup
Bu şehrin er meydanında
Oksuz değil öksüz kaldım.

Hep başlangıcındaydın hayatın
Gövdesindeydin hayat ağacının
Bütün dallar sana filizlenir
Bütün çiçekler sana açar
Bütün meyveler senden tatlanir.
Her sokağın başında sen belirirsin
Sana açılır tüm cadde,sokak, yollar...
Sonra şehir akar içime
Coşkun çağlayanlardan biraz fazla

Şimdi içimde bir kızıl gonce
Açar sabahın kuşluk vakitlerince
Şehir akar gözlerinden
Şehirlerce akar gizlerinden.
Toprağa karışır hayat(ım)
Toprağına karışır gözyaşlarım