Şehir Şiiri - Harun Doğruyol

Her akşam
Karanlık toplarken gün kırpıntılarını
Şehir soyunur albenili panolarda
Işıklı camlarda şehir iskeleti
Bir damla alev şavkır alınlarda

Titreşirken kalabalıklar bir nefes
Şehvetle kımıldanır caddeler
Bir yıldız gibi kayar sokak lambaları
Vitrinler akar yakuttan taşlara

Damarları kesilince akşamın
Bulut bulut pıhtılaşır gökyüzü
Kanlı bir taç giyer ufukta akşam
Esmer bir şehir gülümser camlarda

Kaldırımlarda ince bir buğu
Birazdan şehir çekilecek
Ufuk siyah bir pelerin bürünür
Yorgun akşam dinlenir çatılarda

Bir an donar kalır şehir
Kar gibi dağılır uzar sessizlik
Esmer çocuklar çarpar ayaklarına
Yabanıl durunca hayata

Dalgalanırken şehir usul usul
Şehre karışırsın kaldırımlardan
Yüzler bozuk bir gökyüzü alacası
Solmuş sararmış bir gün damgası