Şehir Şiiri - Bayram Kaya

Bir hoş olmuş bu şehir.
Işıkları sönümlü, üzgülü.
Sanırsın öylesine santimleşmişler.
Pek onat, düzgülü.

Şehir duvarları donuk.
Pencereler kopkoyu.
Görmez dışarısını,
Çatının içi karışık.

Sis almış başını.
İçinde karışık gezerler.
Sağa, sola efkâr vurur,
Ayak altını ezerler.

Şehir, dökük dökük.
Hüzün verir,dokuncalı, yaralı.
Ölesiye sevdiğim,
Bir kız var,
Var ya...
O da oralı.
An gelir okunur
Sağaltımı,
Delilenme ve davranım, kararlı.

Şehrin orası burası farklı biçem.
Ayakta yaşamağa korkmuş, yan ser.
Kimi sosyalliğinde dinler konser.
Vücutta farklı gelişmiş organ.
Çare görülmezse, olacak kanser.

Bir şehir ki, yollarıyla,
Çeker beni içine çeker.
Neyleyim sevdam oralı.
Terk edemem; kavuşum, kollarıyla.

Bir şehir ki bollarıyla,
Organik, inorganik süreçler.
Görünüşü sevince kaçar,
Boşluğa hoşluğa gelse de.

Şehir mi şehir.
Benzeşimli!
Ekonomik, kültürel, çağdaş,
Hak getire!

Var ya öfkenin gururuna,
Giderim bu şehirden,
Giderim ya...
Ne deyim sevdiğim buralı.

(30.07.1992)