Şehir Şiiri - Aysun Tekin

Sahte ışıklı şehir, fazla yaktın canımı.
Bir asalak olupta, emdin cümle kanımı.
Her seferinde deştin, o sancılı yanımı.
Gözyaşım ırmak olup, yıkıyor yanağımı.

Hatıralar ruhumda, bitmeyen azap gibi,
Gördüğüm hep pembe düş, güzel bir serap gibi,
Yağmur damlası bildim, yakıyor kezzap gibi.
Sarhoşum ben içtiğim,su değil şarap sanki.

Tüm yazılar silinmiş, adın alnımda hece.
Ateşe vermeliyim, yan sende ince ince.
Şu yırtık hayatıma, taktın kelepçeleri.
Vakitsizce kanatıp, çektin pençelerini.

Şu halim ibret olsun, yüreği dar olana.
Senin gibi kahrı çok, şeytana yar olana.
Mevsimi her vakit kış, güneşi kar olana.
Bırakmıyorsun beni, ayağımda pranga.

Kül rengine döndü gök, bu neyin aynasıdır?
Hangi sırma dantelin, garip ölüm yasıdır?
Dileğin kabul oldu, bitsin artık kederin,
Sevinebilirsin şehir, bu senin şahaserin.