Şehir Şiiri - Uğur Yılmaz

Bir şehirden uzaklaşmak,
Issız yalnızlıklara doğru…

Başka bir şehre yaklaşmak,
Ama yine yalnız ıssızlıklara doğru…

Uzaklaşmak mı yalnızlaştırır insanın kalabalığını,
Yoksa yakınlaşmak mı, senin olmayan kentin sensizliğine…

Işıkları olmayan bir kenttir insan,
Yolları karmaşık ve kalabalık,
Soğuk yağmurların bulutudur insan,
Suyun sıcaklığına hasret bir balık…

Şimdi ayrılıyorum senden,
Bana, ben olduğumu hatırlatan şehir,
Şimdi çıkıyorum kalabalığından,

Sensiz bir şehre, bensiz bir şekilde,
“Neredeyim? ” diyeceğim bir yerde,
“kendimin değil” dediğim bir kente gidiyorum…

Yanımda bir tek çantam var,
Çantamda yalnızlık,
Yanımdaysa yaşayamadıklarım…

Gidiyorum…

Benden aldıkların sende kalsın,
Ben yanıma sadece seni alıyorum…