Şehir Şiiri - Tuğba Özgür

ŞEHİR

Gökyüzü yarılıyordu
yürekteki korkular ayyuka çıkmış
kim dayanabilirdi? ? ?
kim karşı koyabilirdi
ruhların bayramı bugeceye
kimse düşünmedi kendinen başkasını
gün doğduğunda çıktı
bütün endişeler saklandıkları yerden
bu kimin çığlığı
kimin öfkesydi
hangi günahın bedeliydi
aslında herkes biliyordu
herkes payına düşeni üstlenmişti
gözler kanlanmıştı
sözler saklanmıştı
kabullenilmişti başa gelen herşey
ışıklı şehirler ödedi bedelini büyük günahlarının
ışıkları söndü
güzelliği söndü
gece söylenen şarkılar
sessizliğe büründü
ihtiyacı olan zamanı sabırla bekledi şehir
korkular bastırıldı
acılar unutuldu
yeniden giydi en güzel elbisesini
yeniden aydınlattı şehir kalbini
ve yeniden aşıklar edindi