Şehir Şiiri - Mustafa Öztepe

"Bir başımıza kaldık bu kuyuda.
Bu aşksız memlekette,
Bu vefasız şehirde..
Annesiz, babasız, abisiz, boynu bükük öylece.
Kuyu derin, kuyu karanlık ve kardeşlerin ihaneti kol geziyor caddede.
Dudaklarda bir sevgili şiiri, bir garip yusuf türküsü, bir diriliş ezgisi, bir zelha tevbesi, bir ölümsüz sevdalar neşesi.
Sanki bütün şairler doğuda doğmuş
Bozkırda dirilmiş ve batıdan kaçaklar
Ve rıhtım kalabalık, bir vapur yanaşıyor
Sanki bir deli meczup yakarıyor, eyvah eyvah,
Vapurda düğün mü var?
Gelinlik kız mı var, yeni doğmuş bebek mi var...
Sanki ölmüş bütün insanlık
Sanki büyük kıyamet vuku bulmuş
Sözler kalmış geride
Bedenler çırılçıplak
Ruhlar üstüste istifli toprak
Giysiler, modadan modaya
Yamalı, yarım yamalak, hortlak
İnsan, kini, nefreti, şehveti
Bürümüş, iyilik, tükeniyor, az az, azdan çok
Bir ben bir kendim kalmışız beride
Güzel insanları bu vapur kaçırıyor güzel diyarlara, bunu anladım..
+Ah ah! biz de binebilir miyiz bu vapura diyor, kocamış, pörsük benizli adam.
-Diyorlar, be adam, bu vapura deliler biner
-Deli misin?
"Nasıl delirir insan, akıllıların düzeninde, diyor bilge adam.