hüzün akıyor çeşmelerinde şehrin
kurnalar küskün ve sitemli
bakraçlar gözyaşıyla doluyor
lokmalar küçüldüğünden beri
peşimde bir afakan
bir seri kovalamaca
bebek ağıtları duyulmaz oldu artık cumbalı sofalarda
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
bir sehir, sehir degil bir enkaz yigini görünebiliyor insana... kalbin zümrüt tepelerinden... maalesef benim ikamet ilmühaberim de böyle bir enkaz muhtarligindan...tebrikler... mükemmel bir siir...
Bu bir ölü şehir gibi. Hayatın değişen yüzü ve zamandır bu. Tebrikler. Emin Baydil
Bende şiiri okurken o şehire gittim sanki yalnızlığına gömüldüm ve yaşadım ...
Anlatım harikulade...
Tebrikler...
Ya imge ya imge diyenlerden şair...güzelde demiş..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta