Şehir Şiiri - Eda Aslan

Kar kokusu şehri sardı
içine aldı
uzaklara
doğru kucakladı

sonra sen geldin
ardında kalabalık şarkılarla
kokusu sinmiş
yüreğine
kar

soğuk bir anlam ifade eder oysa
şehir yıkılmakta
insanlar şehirde
yüreğini unutmakta

kelebekler gibi dönen
bir metafor mu zaman

zaman
şehir
kar

bir metafor mu tüm bu yüzler
alınlarında eksik bir secde izi
tırnaklarıyla kazır gibi şehri
sana bakıyorlar
uzak ve yabancı
bir bakışla sana bakıyorlar
ellerinde büyük markalarla
kocaman alışveriş çılgınlıklarıyla sana bakıyorlar

oysa zaman karda eriyor
gittikçe azalıyor süre
birazdan patlayacak
hayatımızın en de şatafatlı yerinde

sana bakıyorum
yüzüm kaybolmuş az ileride
sana bakıyorum uzun hışırtılarıyla zaman sana bakmaktan ibaret

bakarken tüketir gibiyim
şehri

bize bırakıcasına sana bakıyorum
yorulmuş omzumdaki tüm başlar

sana bakmak
kendime bakmak gibi
oysa şehir tüm renklerini
birer birer yitirerek
sana bakmayı çoktan unutmuş gibi

ben sabırla sana bakıyorum