Bu şehrin insanları bu şehrin
Çarmıha gerilmiş ruhları
Kızgın güneşin efsuni topraklarında
Kokuşmuş terlerinin toprağa karıştığı yerde
Çile izlerini okuyorum şehrin karanlık sayfalarında
Bir mazi ve nasırlı eller kadar gerçek
Şehrin surlarında tarihin dokuduğu ahenk
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Kıymetli hemşerim bir paylaşımda ben arzedeyim
Harika şiirinizi tebrik ediyorum........
.....Şehrimin Arsız Sokakları
Şehrimin;
Arsız sokaklarında geçti çocukluğum
Onunla fırtınalar yaşadı gencecik yüreğim
Devasa korkularım vardı hep ondan yana
Bir üfunet yaşamadı yüreğim
Her an bir yangın yeri
Her zaman adeta magma
Hep sıkılmış yumruklara doğru yürüdük bu sokaklarda
Korku nedir bilirdik
Çünkü cahil çocuklar değildik
Gölgeler düşman gölgeler cellattı hep ardından.
Merhamet susmuş
Zalimler fetva veriyordu yaşadığım o arsız sokakta
Zehir zemberekti duyduğun
Abı Kevser diye
Zehir sunuluyordu gökkuşağı renginde bardaklardan
Sana uzanan el
Gerçekten el oğlu elin eliydi
Ez kaza ölsen bu arsız sokaklarda
İşte bu diye seni gösterirdi
şahadete kalkmayan parmakları
cabası ise kefen ve tekvin işleriydi zemheri soğuğunda
Bütün öyküsü bu idi çocukluğumu gömdüğüm bu arsız sokakların.
Atila Yalçınkaya
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta