Şehir Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Herkesle konuşmaz şehirler,
Onların sesleri derinden gelir.
Sırlarına ketum kalır hepsi de,
Saklayıp ayıpları atarlar içlerine.

Hayat dinmeksizin hücrelerinde,
Süratle uçar ve sakindir.
Dönemezler fırlamış taşlar,
Kaderi meteorlar gibidir,
Sarılmıştır şehir, uçurumlara.

Gece ve gündüz konuşur şehirler,
Hem de bütün dillerdedir sözleri,
Onlara mutluluğu seyretmek yetmez,
Saklayamadan hiçbir şeyi,
Acıları fısıldarlar geceleri.

Kalbinin yarısıdır herkesin şehir,
Yarısı güzellik yarısı zehir,
Bebekleri sevse de anneler kadar,
Ölü evi gibidir gecelerde şehir.

Geceler gülümserken bazen ölene,
Haykırırlar hıçkırıkla yaşayanlara,
Düşerler derdine onlarda hayatın.
Toprakla ortak gibi sahiplenirler,
Değerinde harcamak isterler her şeyi,
Ne meydan, ne tören, ne izbelerde,
Varlık bulamazlar bazen şehirler.
Yorgun düşerler de kabirlerin üstüne,
Şehirler güvenmez sevmeyenlere.