Şehidin Son Nidası Şiiri - Veli Şen

Yine bir derin karanlık çukurda kalktım şafakta
İki dilim ekmek, birazcık hoşaf vardı tabakta
Son kurşunum kaldı şehadet yolumuzda tüfekte
Yetmezdi ölüm korkusu bu imanımı söndürmeye.

Mehmet'ti artık benliğim, unuttum gerçek ismimi
Duramazdım gülleler paramparça etse de cismimi
Acep saklar mı yarim gönderdiğim puslu resmimi
Oyalı mendili yetmiyor hasreti dindirmeye.

İlk önce babam, abim içti şehadet şerbetinden
Sıramızı savmayız heyhat bu ölüm nöbetinden
Ahirettir ana yurdum, yalan dünya gurbetinden
Ancak Cenab-ı Hakk kadirdir geriye döndürmeye.

Binlerce kurşun değince feslere ve sarıklara
Son damla kan da süzülünce yırtılmış çarıklara
Düğün olur ölüm bile bu vatana aşıklara
Güç yeter mi göğe çıkmış iradeyi indirmeye.

Kelimelerin bittiği yerde, destanlar başladı
Allah Hû, nidalarında sanki zaman yavaşladı
Karanlık zehirli bulutlar vücudumu haşladı
Aciz kaldı kalemler bu vahşeti dillendirmeye.

Burası Türk'ün son cephesi olmuştu, savunacak
Tam teşekkül iman, mülayimliğe mi soyunacak
Tek güvencem dayanağım, Rabbim'di ya sığınacak
Melekler hazır, nazır cennet atına bindirmeye.

Anam der, 'ancak şehit haberin gele eşiğime
Yüz süreyim yattığın topraktan soğuk döşeğine
Allar bağladım şehit olasın diye beşiğine'
Ne hakkım var gazi olarak onu gücendirmeye.

Çınarlar bir bir kara toprağa sessiz devrilse de
Bu cehennemde bedenler günahsızca kavrulsa da
Mermiler bile havada çarpışarak savrulsa da
Kafi değildi bu manzara bizi usandırmaya.

Ruhumuzun mihenk taşıydı Çanakkale geçilmez
Mevzubahis vatansa görevden elbette kaçılmaz
Lime lime olmuş bu mazluma da kefen biçilmez
Çok şükür O, lutfetti haçı hilale yendirmeye.

Azrail kapımızı hep hürmetle, saygıyla çaldı
Bir devlet böyle kederle kuruldu ve nam saldı
Ey aciz Veli bu destanı yazmak sana mı kaldı
Şiirinle dua gönder, atanı sevindirmeye.

(Nisan 2014)